Υπέρταση Κύησης
Η Υπέρταση Κύησης έχει αντικαταστήσει την ορολογία «εγκυμοσύνη δημιουργούσα υπέρταση» (pregnancy induce hypertension), όπου περιγράφεται η έγκυος η οποία αναπτύσσει υπέρταση χωρίς πρωτεϊνουρία μετά τις 20 βδομάδες κυήσεως. Υπέρταση Κύησης είναι η αρχική διάγνωση που περιλαμβάνει γυναίκες έγκυες, που αναδρομικά διαγιγνώσκονται με ξαφνική υπέρταση στην εγκυμοσύνη, και οι οποίες διατρέχουν τον κίνδυνο να αναπτύξουν προεκλαμψία.
Έρευνες έχουν δείξει ότι το 55% των γυναικών που διαγιγνώσκονται με Υπέρταση Κύησης μεταξύ 24-35 εβδομάδων, αναπτύσσουν προεκλαμψία. Γυναίκες έγκυες που προοδευτικά αναπτύσσουν σοβαρή Υπέρταση Κύησης, βάσει αρτηριακής πίεσης, έχουν κακό περιγεννητικό αποτέλεσμα, σε σχέση με γυναίκες ήπιας προεκλαμψίας και σε αυτή την τελευταία περίπτωση, δηλαδή γυναίκες με ήπιας μορφής προεκλαμψία απαιτείται ίδια αντιμετώπιση με αυτές που διαγιγνώσκονται με σοβαρή προεκλαμψία.
Η προεκλαμψία είναι νόσος με βλάβη πολλαπλών οργάνων , με άγνωστη αιτιολογία μέχρι σήμερα, που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη υπέρτασης και πρωτεϊνουρίας, μετά τη συμπλήρωση των 20 εβδομάδων εγκυμοσύνης. Η αιτιολογία και οι παράγοντες κινδύνου της προεκλαμψίας αναλύονται παρακάτω . Μέχρι σήμερα, έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για την παθογένεση. Μια θεωρία είναι ότι , λόγω του ότι υπάρχει ανώμαλη πλακουντιακή διείσδυση, δημιουργούνται βλάβες στην τροφοβλάστη και στις σπειροειδείς αρτηρίες, βλάβη των αγγείων, αυξημένη sflt1, ελαττωμένο επίπεδο placenta growth factor levels ,ελαττωμένη συγκέντρωση angiogenic factors, καρδιοαγγειακή απορρύθμιση. Άλλη θεωρία είναι η γενετική προδιάθεση, μητρική ή πατρική θρομβοφιλία, ανοσολογική ανισορροπία μεταξύ εμβρυοπλακουντιακού και μητρικού ιστού. Άλλη θεωρία είναι η ενεργοποίηση αιμοπεταλίων ή βλάβη ενδοθηλιακή αγγείων ή και δυσλειτουργία.
Παράγοντες κινδύνου είναι το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο (antiphophlipide syndrome), η χρόνια υπέρταση, η χρόνια νεφρική νόσος, ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος, η ηλικία μητέρας μεγαλύτερη των 40, η πολλαπλή εγκυμοσύνη (δίδυμος, τρίδυμος) , η μεγαλύτερη προδιάθεση που υπάρχει στην πρωτοτόκο γυναίκα, η προεκλαμψία σε προηγούμενη κύηση, ειδικά όταν είναι σοβαρή, ή πριν τις 32 βδομάδες, πριν την εγκυμοσύνη, αλλά και ο σακχαρώδης διαβήτης. Η φαρμακολογική θεραπεία του ασβεστίου, του μαγνησίου, του ωμέγα 3 λιπαρά ή οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες, είναι συζητήσιμη. Πιο συγκεκριμένα, η λήψη ασβεστίου ελαττώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης προεκλαμψίας σε γυναίκες υψηλού κινδύνου και ειδικά σε αυτές με χαμηλή λήψη ασβεστίου από τις τροφές. Η χαμηλή δόση ασπιρίνης που συστήνεται, 75mg καθημερινά, είναι αποτελεσματική για γυναίκες με αυξημένο κίνδυνο προεκλαμψίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι 1 στις 69 γυναίκες προλαμβάνει τον κίνδυνο προεκλαμψίας.
Η υπέρταση είναι πολύ κοινή στην προεκλαμψία. Βασικότερη αιτία της υπερτάσεως είναι η αυξημένη περιφερική αγγειακή αντίσταση και όχι το αυξημένο καρδιακό μεταφορτίο. Η προεκλαμψία παρουσιάζεται σαν αποτέλεσμα απάντησης στη αγγειοτενσίνη 2, κατεχολαμίνης και άλλες διεγέρσεις της υπέρτασης.. Οι δείκτες ενδοθηλιακής ενεργοποίησης και δυσλειτουργίας , όπως της ενδοθηλίνης, της κυτταρικής φιμπρονεκτίνης, το πλασμινογόνο(plasminogen activator inhibitor-1 (PAI-1)) και οι von vilebrant factors, είναι αυξημένοι στην προεκλαμψία.
Στις «in vitro studies», έχει παρατηρηθεί αυξημένη ενδοθηλιακή δυσλειτουργία σε προεκλαμπτικές γυναίκες. Η αυξημένη συχνότητα προεκλαμψίας σε γυναίκες με χρόνια νόσο, όπως διαβήτης και υπέρταση, δεικνύει μερικούς παράγοντες στην μητρική κυκλοφορία, που είναι αυξημένοι και στην προεκλαμψία. Άλλοι αγγειοσυσταλτικοί παράγοντες, όπως ενδοθηλίνη, θρομβοξάνη και προστακυκλίνες και νιτρικά οξέα, είναι γνωστοί στην μέτρια αγγειοσύσπαση.
Άτομα που γεννιούνται με εγκυμοσύνες που επιπλέκονται με προεκλαμψία ή υπέρταση κυήσεως, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για καρδιοαγγειακά συμβάματα στο μέλλον, ενώ αυξημένος κίνδυνος αιμορραγίας και ισχαιμικών επεισοδίων σε ηλικία 60-70 ετών έχουν παρατηρηθεί, κυρίως σε αυτές τιςγυναίκες που έχουν ιστορικό με σοβαρή προεκλαμψία, και επίσης αγγειακά και εγκεφαλικά επεισόδια είναι συχνά σε τέτοιες καταστάσεις από αποτυχία σχηματισμού, ή και δυσλειτουργίας του εγκεφαλικού αγγείου κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής.
Περισσότερο από 80 χρόνια πριν, ήταν γνωστή η σχέση μεταξύ αυξημένου ουρικού οξέως και προεκλαμψίας. Τα επίπεδα του ουρικού οξέως είναι ανάλογα της βαρύτητας της προεκλαμψίας, με την σοβαρότητα της πρωτεϊνουρίας και τη μητρική νοσηρότητα και θνησιμότητα , καθώς και με την ενδομήτρια απώλεια. Η αυξημένη υπερουριχαιμία έχει σχέση με την αγγειακή βλάβη και την υπέρταση(41).
Αν η προεκλαμψία παραμείνει μη θεραπεύσιμη, τότε η κατάσταση αυτή περιπλέκεται με ανάπτυξη των σπασμών του εγκεφάλου και καλείται εκλαμψία. Πονοκέφαλος, ελάττωση της όρασης, ακόμη και σταδιακή απώλεια της όρασης, είναι συμπτώματα της εκλαμψίας. Νευρολογικές μεταβολές, όπως οίδημα εγκεφάλου και αγγειοσύσπαση έχουν παρατηρηθεί στην προεκλαμψία. Ειδικότερα, το εγκεφαλικό οίδημα περιλαμβάνει το οπίσθιο τμήμα λευκής ουσίας, γνωστό σαν σύνδρομο αναστρέψιμης πίσω μέρους λευκοεγκεφαλοπάθειας (Reversible posterior leukoencephalopathy syndrome ) (RPLS).
Στα νεφρά και στο ουροποιητικό, η σπειραματική επίδραση της προεκλαμψίας μπορεί να χαρακτηριστεί από διάσπαση και καταστροφή της glomerural σπειραματικής filtration barrier, του φραγμού, όπου τα σπειραματικά ενδοθηλιακά κύτταρα παθαίνουν βλάβη˙ όχι μόνο η ενδοθηλιακή βλάβη είναι αποτέλεσμα ενδοθηλίωσης, αλλά και τα ειδικά κύτταρα είναι υψηλά, καθώς εξαρτώνται από σημάδι ενδοθηλιακής βλάβης που καταστρέφουν το διάφραγμα και την υφή των σπειραμάτων. Η βλάβη των σπειραμάτων απελευθερώνει πρωτεϊνουρία και προκαλεί υπέρταση˙ ειδικότερα, μπορεί να απελευθερώνει διάφορα μόρια των σπειραματικών filtration barrier. Αρτηριακή ενδοθηλιακή βλάβη συμβαίνει στην προεκλαμψία και μπορεί να προκαλέσει στένωση του προσθίου τοιχώματος. Η βλάβη του φραγμού έχει σαν αποτέλεσμα αυξημένη αρτηριακή πίεση.
Κλείστε Ηλεκτρονικό Ραντεβού αν σας απασχολεί σχετικό ζήτημα
H επικοινωνήστε με το ιατρείο μας για περισσότερες πληροφορίες